Ζώτος, Μολοσσός

(Δρόβιανη, Ήπειρος 1837 – Αθήνα 1912). Λόγιος και συγγραφέας. Από το 1858 έως το 1866 δίδαξε στη σχολή των Ιωαννίνων και στη συνέχεια, μετά την κατάληψη των Ιωαννίνων από τους Τούρκους, κατέφυγε στην Αθήνα, και από εκεί στην Κρήτη, για να πάρει μέρος στον Κρητικό αγώνα, στον οποίο διακρίθηκε για την ανδρεία του. Από το 1875 έως το 1877 περιηγήθηκε στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στη Θράκη και στη Μικρά Ασία και συγκέντρωσε άφθονο υλικό για τη συγγραφή διαφόρων γεωγραφικών μελετών που εκδόθηκαν σε έξι τόμους. Για το επιστημονικό του έργο τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος με το παράσημο του Σωτήρος. Μεταξύ των κυριότερων έργων του είναι και τα εξής: Ηπειρωτικές μελέτες (1875), Διαίρεσις Ηπείρου, Θεσσαλίας και Μακεδονίας κατά δήμους (1879), Θεσσαλικαί μελέται (1882), Λεξικόν ή αγιολόγιον (1904) κ.ά.